Hoe je blauwvintonijn vangt: lijnen en eindapparatuur

In Italië, waar tonijn over het algemeen heeft een grootte variërend van 30 tot 70 kg (met enkele zeldzame uitzonderingen waarbij de vis nog groter is), komt het drijven vaak in de plaats van het vissen met drijfnetten, vissen voor anker of andere vistechnieken om blauwvintonijn te vangen, over het algemeen met een hoofdlijn tussen de 30 en 50 pond.

30-ponds vislijnen worden over het algemeen gebruikt door experts, vooral tijdens viswedstrijden, omdat een vangst van 30 pond een hogere score krijgt dan een vangst met een vislijn van 50 pond. Een tonijn bevechten met een 50-ponds lijn is natuurlijk veel gemakkelijker, zelfs voor een onervaren visser die in de rustige Italiaanse zeeën vist, waar de meeste gevechten tegen scholen vis plaatsvinden.

Maar zelfs als je een vislijn van 50 pond gebruikt, kan er iets misgaan, vooral als het doel van de visser is om reuzenvissen te vangen, die vaak voorkomen op bepaalde plekken in de Middellandse Zee, waaronder Zuid-Italië, Noord-Afrika, sommige delen van Spanje en Portugal en enkele hotspots in de Atlantische Oceaan.

 

Als je de gelegenheid hebt om een aantal van deze locaties te bezoeken, zul je je realiseren hoeveel vissers actief blauwvintonijn gaan vangen met lijnen van 80 pond; en aangezien de doelen vaak bestaan uit vissen van 200/300 kg (of meer), is het denk ik niet moeilijk om te begrijpen waarom.

Hoe dan ook, welke lijn de visser ook gaat gebruiken, het is essentieel om te onthouden dat blauwvintonijn de sterkste vis van onze zeeën is en daarom zeer sterke nylon lijnen van hoge kwaliteit nodig heeft.

Hetzelfde geldt voor het eindmateriaal. Met een overlengte van 8-9 meter moeten ze van fluorcarbon worden gemaakt, omdat dit materiaal beter bestand is tegen schuren dan nylon en dus beter bestand is tegen de kracht die door vistanden wordt uitgeoefend; bovendien profiteert fluorcarbon van een lagere brekingsgraad, waardoor het minder zichtbaar is dan conventioneel nylon wanneer het in het water is ondergedompeld.

Wat betreft het eindmateriaal variëren de meest aanbevolen diameters van 0,60 tot 0,90 mm; de uiteindelijke keuze hangt af van de mate van transparantie van het water en de overmaat van de vis.

Het heeft bijvoorbeeld geen zin om eindmateriaal met een hoog gewicht te gebruiken als er op de spot maar 30-40 kg vis zit: zichtbaarder en stijver, een dikkere lijn zal alleen maar leiden tot minder efficiëntie en minder vis aan onze haak!