Capri is de Blauwe Grot en vice versa: niets kan de onlosmakelijke band ongedaan maken die een van de meest trendy jachtlocaties van de Middellandse Zee sinds de19e eeuw zo beroemd heeft gemaakt. Het is zelfs zo brijachtig dat de drukte van de boten op de belangrijkste ankerplaats van het eiland onderwerp is geweest van felle kritiek en daarom wordt het afgeraden om er in het hoogseizoen heen te gaan.
Van keizer Tiberius tot Jacqueline Kennedy, in de moderne tijd hebben veel VIP’s de natuurlijke schoonheid van Capri gewaardeerd: zoals de beroemde vijfenzestig Faraglioni, de prachtige Marina Grande of de Natuurlijke Boog aan de uiterste oostkant van Capri, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op het schiereiland van Sorrento en de Li Galli eilanden.
Wanneer kun je het beste gaan?
Van mei tot september, zeker 
vanwege het gunstige klimaat. De typische zomerwind komt uit het westen en noordwesten met een gemiddelde snelheid van 5 tot 15 knopen. Navigatie is hier gemakkelijk, geschikt voor zowel beginners als gevorderden. Wees echter voorzichtig in de middaguren, want het reliëf van het eiland genereert vervelende noordoostelijke rukwinden. Capri duikt op uit de Tyrreense wateren aan de zuidkant van de Golf van Napels tegenover Punta Campanella en kijkt in zuidelijke richting uit over de Amalfikust. Zeilend vanaf Capri kun je gemakkelijk naar Positano varen in slechts elf mijl van de zee, of naar Amalfi, dat zestien mijl verderop ligt. De Faraglioni omringen het eiland als beschermers, waaronder de Faraglione di Terra, die 109 meter hoog is en aan het eiland vastzit, zoals de naam al doet vermoeden. De Faraglione Saetta wordt gekenmerkt door een natuurlijke tunnel van zestig meter diep en steekt 81 meter boven het eiland uit. De Faraglione di Fuori is de thuisbasis van een zeldzame fauna in de vorm van de blauwe hagedis die het bewoont tijdens zijn uitbreiding naar de hemel tot 104 meter. Een andere Faraglione is die van de Scoglio del Monacone, die tot het begin van de 20e eeuw werd bewoond door een zeehondensoort, die nu helaas met uitsterven wordt bedreigd.
Jachthaven
Marina Grande is, zoals gezegd, de eerste keuze om voor anker te gaan, maar helaas biedt de zanderige en posidonia zeebodem geen optimaal houvast. Natuurliefhebbers kunnen het beter vermijden, vooral omdat de aanwezige ankers de weinige overgebleven Posidonia vernietigen en de zeebodem ruïneren. Marina Grande geniet de beschutting van winden uit het westen en noordwesten, maar, nogmaals, het ligt er vaak zo vol met boten dat het aanvoelt als een overvolle haven.
Marina Piccola
Een goed alternatief is Marina Piccola (lat 40° 32′ 42” N; long 14° 14′ 8” E), met voorkeur voor de linkerkant, hoewel maximale aandacht moet worden besteed aan de veiligheid omdat zelfs hier het scheepvaartverkeer in de zomer niet afneemt. Deze grote inham ten zuiden van Capri daalt af naar de zee vanaf de hellingen van de Monte Scolaro en heeft nog steeds een royale zeebodem, variërend van zeventig meter diep tot tien vlakbij de kust. Als de sirocco of libeccio wind echter begint te waaien, is het advies om weer richting Marina Grande te varen. Als je je verleid voelt door de resterende baaien op Capri, moet je er rekening mee houden dat de rotsachtige zeebodem meestal erg diep is, wat goed overwogen moet worden als je de optie niet (beter) helemaal uitsluit. Degenen die dapper genoeg zijn (en misschien in de beste tijd van het jaar zijn aangekomen) moeten profiteren van de mogelijkheid voor een winterduik, omdat de baai goed beschut is en een paar graden meer biedt. In de zomer kun je met een tender naar de badinrichting aan de overkant, die op palen staat. Terug in de tijd: Marina Piccola was ooit een Romeinse landingsplaats, daarna werd het doorgegeven aan nederige vissers en tegenwoordig is het een jet-set bestemming. Nu – mode daargelaten – moet je er ook rekening mee houden dat sommige delen van het eiland verboden terrein zijn voor de scheepvaart en dit moet je navragen bij de Maritieme Autoriteit.
Capri: havens en ankerplaatsen
De jachthaven van Capri (GPS 40° 33′ 27,62” noord; 14° 14′ 37,70” oost) wordt beschermd door twee kunstmatige dokken ten noorden van het eiland. Er zijn in totaal driehonderd ligplaatsen met een maximale lengte van zestig meter. De ligplaatsen aan de kade zijn acht meter diep. De zeebodem is rotsachtig en bij het in- en uitvaren van de haven is een snelheid van twee knopen toegestaan. De haven wordt druk bevaren en kanaal 71 moet worden gebruikt om contact te maken. De tegenwind komt hier uit E, SE, S, SW; de zijwind uit NE, N, NW, W. Als je doorzeilt, bereik je Procida (15 zeemijlen), Napels (18), Sorrento (8), Ischia (17), Amalfi (20), Salerno (24), Positano (13). Wat de kosten betreft, is het nieuws dat de Marina di Capri (tel. 081 8377602) dit jaar al op 1 september het tussenseizoen ingaat, in plaats van de gebruikelijke datum van 16 september. Voor een boot met een lengte van 25 meter betaal je in deze periode in augustus een ligplaatstarief van ongeveer 610 euro per dag inclusief btw (10 meter lengte ongeveer 160 euro), terwijl water en energie geen vast tarief zijn maar naar verbruik. Als het aanleggen wat krap lijkt, zijn er alternatieven aan de kust van Campania bij Marina di Equa; Marina di Cassano S. Agnello, die drijvende ligplaatsen heeft; of Il Porticciolo di Marina Piccola in Sorrento; of voor anker gaan in Positano, als het weer het toelaat.
Capri: een veelheid aan attracties
Er is geen tekort aan luxe winkels, bars en restaurants op Capri. Maar een bezoek aan het eiland betekent ook een blik op de klassieke cultuur: Villa Tiberio, die oprijst uit de gelijknamige berg, was de residentie van de keizer en de opgravingen bieden een discreet, zij het gedeeltelijk, overzicht. Betoverender is misschien nog wel het panorama dat plotseling uitkijkt over het eiland Ischia, Procida, de Golf van Napels en verder richting Sorrento.
Een andere excursie die je kunt ondernemen is naar Monte Solaro: op een hoogte van zeshonderd meter krijg je een uitzicht rondom over de kust. Er zijn twee opties om de top te bereiken: een stoeltjeslift of een gezonde wandeling. De stoeltjeslift vertrekt echter vanuit Anacapri, dat een bezoek waard is, in ieder geval om Villa San Michele te zien , herbouwd op de plek van een oud klooster in opdracht van een Zweedse arts.
Blauwe grot
De Blauwe Grot werd beroemd 
in de jaren 1920, toen de Duitse kunstenaar Kopisch werd getroffen door het filtrerende licht dat de grot een dromerige, intens blauwe kleur gaf. Maar er zijn veel namen van min of meer beroemde mensen in de rotsen van de wanden gekerfd. De grot is ontstaan uit een karstsysteem en je komt binnen via de spleet die uitkomt op het stuk water dat bekend staat als de “Duomo Azzurro“. Pas op je hoofd, want de deur naar het paradijs is slechts één meter hoog. Om toegang te krijgen, kan de deskundige bootsman je laten zien hoe je op het dek moet gaan liggen, terwijl hij de boot naar binnen sleept dankzij een ketting die aan de rots is bevestigd. Het verkennen van de andere takken van de grot is een reis naar het middelpunt van de aarde. Voor wie last heeft van claustrofobie is een bezoek aan de Tuinen van Augustus, een weelderig botanisch park, een goede optie.
De Via Krupp, vernoemd naar een Teutoonse staalindustrieel, is een pad dat is uitgehouwen in de kalkstenen klif die van het centrum van Capri naar Marina Piccola loopt, onderhevig is aan erosie van de rotsen en vaak om veiligheidsredenen gesloten is voor het publiek. Het “azuurblauwe” eiland verwelkomt bezoekers ook op het Piazzettaeen diplomatieke plek en een salon die niet verstoken is van bekende gezichten: de agora is gevuld met kleine tafeltjes waar het de moeite waard is om te gaan zitten en te genieten van een champagne. We hadden het over veilig varen op Capri, want er zijn geen ongepaste ondiepten of rotsen aan de waterkant. De zee is diep en de enige vorm van gevaar, afgezien van de ondiepten die ongeschikt zijn om voor anker te gaan, is veeleer, en dit moet herhaald worden, het intense scheepvaartverkeer dat ook het water beroert, waardoor het gaat koken.
